بهینه‌سازی نانو ذرات انتقال‌دهنده دارو برای درمان موثرتر و کم خطرتر سرطان پستان

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه رویان جهاددانشگاهی، سرطان اختلالی جدی در سلامت انسان‌ها است که دومین علت مرگ در سراسر جهان محسوب می‌شود. یکی از سرطان‌های شایع، سرطان پستان است که بنا به گزارش‌ها دست کم ۱۲ درصد زنان در طول حیات خود به آن مبتلا می‌شوند.

مرسوم‌ترین روش درمانی سرطان، شیمی‌درمانی است که عوارض جانبی شدیدی دارد. اگر این امکان فراهم شود که داروی شیمی‌درمانی تنها به سلول‌های سرطانی برسد، اثر سمی آن فقط سلول‌های سرطانی را متأثر کرده به سلول‌های سالم آسیبی نمی‌رساند.

استفاده از سیستم‌های هدفمند تحویل دارو (Targeted drug delivery systems) بر پایه ریزذرات نانو، یکی از روش‌های هدفمند کردن مقصد داروهای شیمی درمانی است. با این حال، حامل‌های حاصل از فرمول نیوسومال (niosomal formulation) که سلول‌های بیان‌کننده CD۴۴ را هدف قرار می‌دهد، به خوبی توسعه نیافته و به دقت مطالعه نشده است.

با هدف بهینه کردن سیستم انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطان پستان، دکتر ابراهیم مصطفوی، دکتر مسعود مظفری، دکتر امیررضا منصوری کرمانی، فاضله رنجبر و همکارانشان در دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه صنعتی لتونی، دانشگاه تهران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه ملی سنگاپور و دانشگاه استنفورد آمریکا طی پژوهشی، به تولید نانو ذرات حامل حاوی اپی روبیسین، پوشیده‌شده با هیالورونیک اسید پرداختند.

پس از بهینه کردن روش ساخت نانوذرات، شکل ظاهری، پایداری و چگونگی آزاد کردن دارو توسط آنان با روشهای آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به‌دست آمده نشان داد، در شرایط آزمایشگاهی استفاده از نانوذرات بهینه‌سازی‌شده دو برابر بیشتر نسبت به حالت معمول باعث مرگ رده سلول‌های سرطان پستان می‌شود.

همچنین مقایسه اثر این نانو ذرات با نانو ذرات مرسوم در بدن حیوان مدل آزمایشگاهی نشان داد، نانو ذرات بهینه‌سازی‌شده ۲۸ درصد بیشتر اندازه توده‌های سرطان پستان را کاهش می‌دهند، بدون آنکه اثرات جانبی بر کبد و کلیه داشته باشند.

نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از نانو ذرات بهینه‌سازی‌شده برای انتقال هدفمند اپی روبیسین به سلول‌های سرطان پستان، موثر و کاربردی است و می‌تواند بستر درمانی اثر بخش‌تری برای درمان سرطان پستان فراهم کند.

نتایج این پژوهش در نشریه بین‌المللی Materials Today Bio منتشر شد.