آموزش و پیشگیری؛ کلید کاهش عوارض زخم‌های مزمن

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی، دکتر سیدمهدی طبائی رئیس سازمان جهاددانشگاهی علوم پزشکی تهران گفت: بسیاری از زخم‌های دیابتی و مزمن، اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شوند، به‌راحتی قابل کنترل هستند؛ اما متأسفانه سطح آگاهی بیماران درباره پیشگیری و مراقبت از زخم‌های اولیه پایین است و همین موضوع باعث می‌شود زخم‌ها پیشرفت کرده و عوارض جدی ایجاد کنند.

 رئیس سازمان جهاددانشگاهی علوم پزشکی تهران با تأکید بر اهمیت آموزش بیماران اظهار کرد: بسیاری از زخم‌های دیابتی و مزمن، اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شوند، به‌راحتی قابل کنترل هستند؛ اما متأسفانه سطح آگاهی بیماران درباره پیشگیری و مراقبت از زخم‌های اولیه پایین است و همین موضوع باعث می‌شود زخم‌ها پیشرفت کرده و عوارض جدی ایجاد کنند.

وی ادامه داد: آموزش بیماران در حوزه پیشگیری شامل مراقبت‌های روزانه پوست، استفاده از کفش مناسب، رعایت بهداشت و مرطوب‌سازی پوست است. بیماران دیابتی باید به دقت پاهای خود را بررسی کنند؛ زیرا از دست دادن حس در اثر دیابت باعث می‌شود آسیب‌ها و زخم‌ها دیر تشخیص داده شوند. آموزش به بیماران می‌تواند از بروز قطع عضو و مشکلات جدی دیگر جلوگیری کند.

دکتر طبائی خاطرنشان کرد: مراقبت صحیح از پوست، اولین خط دفاعی در برابر زخم‌های مزمن است. بیمارانی که مشکلات عروقی دارند یا مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند روماتیسم هستند، باید به‌طور ویژه به سلامت پوست خود توجه کنند. خشکی، خارش و زخم‌های کوچک اگر به‌موقع مدیریت نشوند، می‌توانند به زخم‌های مزمن و دردناک تبدیل شوند.

رئیس سازمان جهاددانشگاهی علوم پزشکی تهران افزود: کلینیک تخصصی زخم پژوهشکده «یارا» علاوه بر ارائه خدمات درمانی، نقش مهمی در آموزش بیماران و خانواده‌های آن‌ها دارد. ما سعی می‌کنیم با آموزش‌های عملی و مشاوره‌های دقیق، بیماران و اطرافیانشان را با روش‌های پیشگیری از ایجاد زخم آشنا کنیم.

وی همچنین گفت: پیشگیری و آموزش نه تنها سلامت بیماران را حفظ می‌کند، بلکه فشار اقتصادی و روانی ناشی از درمان‌های طولانی و پیچیده زخم‌های مزمن را کاهش می‌دهد. وقتی بیماران بدانند چگونه از سلامت پوست خود مراقبت کنند، احتمال بروز عوارض جدی و بستری شدن کاهش پیدا می‌کند.

به گزارش ایسنا، دکتر طبایی در پایان تصریح کرد: توجه به آموزش و پیشگیری باید همواره در اولویت سیاست‌گذاران حوزه سلامت باشد. این اقدامات، مکمل درمان‌های نوین و تخصصی هستند و می‌توانند به شکل مؤثری میزان قطع عضو، عفونت و بار اقتصادی درمان زخم‌های مزمن را کاهش دهند.