تولید مدل حیوانی جدید برای مطالعه‌ی ضایعات عضلات اسکلتی

با این وجود، سازوکار ترمیم ضایعات عضلانی چندان شناخته شده نیست. ساختار عضله و  ژن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های‌مرتبط با عضلات بین انسان و گورخر ماهی شباهت بسیار دارند، بنابراین می‌‌توان از گورخر‌ماهی به عنوان حیوان مدل آزمایشگاهی برای مطالعه سازوکار باززایی عضلات استفاده کرد.

با توجه به نگهداری آسان و کم‌هزینه، مطالعه آسان و دوره زندگی کوتاه، استفاده از گورخر ماهی می‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مطالعه برروی باززایی عضلات را تسهیل و تسریع کند. به منظور ایجاد یک مدل آزمایشگاهی مناسب ضایعات عضلات اسکلتی از گورخر ماهی، دکتر حسین پور قدم یاری، دکتر یاسر تهمتنی، دکتر علی ایپاکچی عظیمی، دکتر شهرام عیسی بیگی و همکارانشان در دانشگاه کرمان، پژوهشگاه رویان، دانشگاه آزاد اسلامی بابل و دانشگاه علوم پزشکی ویسکانسین آمریکا، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن از ترانسپوزون  Tol استفاده شد تا پروتئینی ادغام‌کننده‌ی متشکل از یک پروتئین فلورسانت سیان و نیتروداکتاز تحت کنترل آغازگر mylpfa، در بدن ماهی‌ها تولید شود. ترانسپوزن قطعه‌ای از DNA است که می‌‌‌‌تواند محل خود را در طول ژنوم تغییر دهد و از آن برای ایجاد جهش یا اصلاح آن در ماده‌ی ژنتیک استفاده می‌‌‌‌شود.

نتایج این پژوهش که در مجله‌ی بین‌‌‌‌المللی Molecular Biology Research Communications به چاپ رسیده است نشان داد، استفاده از مترونیدازول در لارو گورخر‌ماهی‌‌‌‌های دستکاری شده با ترانسپوزون یادشده موجب ایجاد آسیب عضلانی می‌‌‌‌شود. همچنین نشان داده شد، توان ترمیمی لارو‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دستکاری ژنتیکی شده، سه روز پس از توقف استفاده از مترونیدازول، آسیب ایجاد شده را ترمیم می‌‌‌‌کند.
روی هم رفته، نتایج این پژوهش نشان داد گورخرماهی‌‌‌‌های دستکاری شده به کمک ترانسپوزون Tol می‌‌‌‌توانند مدل مناسبی برای مطالعه آسیب و ترمیم در عضلات اسکلتی باشند.